Ağrıyan yerimizi çıkarıp kenara koysabilseydik. Çok isterdim yağmurlu havalarda bacaklarımı çıkarıp kaloriferin üstünde dinlenmeye bırakmayı. Ağrısı geçince alır geri takardım.
Ya da kollarımı mesela, uyurken nereye koyacağımı hiç bilemem. En azından bir tanesini çıkarabilsem, deliksiz uyurdum eminim.
Hayal gücü bu noktadan gıdıklanmaya başlayınca (zaten hiç durmuyor mübarek) daha enteresan ve efektif fikirlere de ulaşmıyor değilim.
Beyaz atı olsun, kulenin dibinden serenatlar yapsın, ordan geçen komşu ülkenin veliahtıyla düellolar efendim. Ormandan ok atsınlar buna, robinhudun falan kankaları gelsin kurtarsın, sonra üstümüzde beliren ışık hüzmesinin aslında uzay gemisinden açılan ışınlanma ünitesi olduğunu anlayalım, gezegen değiştirelim, gemiye hayvan almak yasak olduğu için aşağıda kalan beyaz at bizi takip etmek için uçurumdan bi zıplasın sonra tanrı baba madem çok seviyosun sahibini al sana kanat hediye ediyorum desin falan...
Başladı mı durmuyor demiştim. Ve kabul edin, böyle bir gücümüz olsa çok eğlenebilirdik.
Seviyore sizi, kalın sağlıcakla...
